Godine 1793. Njegoševa ulica u Novom Sadu je nosila ime Teatrum publikum, jer su se u gostionicama u toj ulici u davna vremena, od XVIII do kraja XIX veka, izvodile zabave i davane pozorišne predstave.
Godine 1845. na početku naše ulice je zgrada koju i danas nazivamo „Gvozdeni čovek“, zbog viteza u oklopu koji se nalazi na vrhu fasade. Ne zna se tačno kada je prvobitno zdanje izgrađeno, ali se po podacima zna da je bila prvo u vlasništvu katoličke opštine, a od 1846. do 1852. sedište novosadskog magistrata. U vreme bombardovanja Novog Sada 1849. godine, zgrada je delimično oštećena, a svoj sadašnji izgled dobila je 1920. godine. Tu se između dva svetska rata nalazila čuvena poslastičarnica Jakova Darštetnera u koju su svraćali ugledni novosađani. Nakon drugog svetskog rata tri puta je menjala ime – „Moskva“, „Zagreb“ i danas „Atina“.
Godine 1864. na inicijativu vladike Platona Atanackovića u zgradi preko puta (sa leve strane idući od Trga slobode) otvorena je prva Novosadska štedionica, tzv. Šparkasa. Od 1954. do 1985. godine u ovoj zgradi bio je Filozofski fakultet, a danas je to zgrada Vojvođanske banke.
Godine 1849. prvi put se pominje čuvena kafana „Bela lađa“ (današnji broj 7), stecište novosadskih intelektualaca i boema. Stalni gost ove slavne kafane bio je Svetozar Miletić, a kuriozitet je da se u njoj venčao pesnik Vojislav Ilić. Godine 1853. u zgradi „Bele lađe“ Novi Sad je dobio i prvo parno kupatilo, koje je imalo muško i žensko odeljenje, deset kada, četiri sobe i baštu.
Godine 1872. u ovoj ulici sa desne strane (danas je tu višespratnica na uglu sa Trifkovićevim trgom) osnovano je „Prvo novosadsko opšte dobrovoljno vatrogasno društvo nemačko”, a nekoliko dana kasnije Laza Kostić, nedaleko odatle, u „Građanskoj dvorani“, osniva „Prvu novosadsku jahačku, veslačku i vatrogasnu zadrugu“!
Godine 1872. na prostoru današnjeg Trifkovićevog trga u sklopu sadašnje Njegoševe ulice, Miletićeve (ranije Lebarske ulice), Laze Telečkog (nekada Ruzmarinski sokak) i ulice Dobrog pastira, postojala je „Građanska dvorana“, prva zgrada Srpskog narodnog pozorišta. Pominje se da je prva pozorišna predstava ovde izvedena 8. decembra 1872. godine. Pored nje, na samom uglu Njegoševe ulice postojala je apoteka kod „Svetog Đorđa“ vlasništvo Svetozara Alagrića.
Godine 1885. ulica dobija naziv Feherhajo utca (na mađarskom) ili Weisse Shiff – gasse (na nemačkom), ili ti u prevodu ulica Bele lađe. Na nekoliko planova grada Novog Sada ulica nosi naziv i Fasandl gasse – Fazanova ulica, biće po svemu sudeći po gositionici „Kod fazana“, na čijem mestu je danas zgrada naše škole, a u kojoj je srpsko Leteće diletantsko pozorište od 1837. do 1840. godine davalo svoje pozorišne predstave.
Godine 1846. gostionica „Kod fazana“ menja vlasnika, a kasnije se pominje kao katolički kloster – škola katoličkih devojaka. Od 1953. godine tu je Muzička škola „Isidor Bajić“, koja se od svoga osnivanja 1909. godine selila nebrojeno puta, a jedna od adresa bila je i zgrada na kraju Njegoševe, ulice današnji Dom zdravlja, na broju 32.
Godine 1895. na današnjem broju izgrađena je zgrada za Građansku devojačku školu. Godine 1919. tu je bila Državna ženska gimnazija.
Od 1948. do 1953. godine u ovoj zgradi nastavu su pohađali učenici Srednje geodetske škole.
Od 1953. do 1971. godine bila je namenjena osnovnoj školi „Petar Petrović Njegoš“, a po njenom ukidanju od 1971. godine do danas je Gimnazija „Svetozar Marković“.
Od 1918. do 1941. godine ulica nosi Njegoševo ime.
Od 1941. do 1944. godine Gr. Andrassy du. Utca
Od 1944. do danas NJEGOŠEVA ULICA.